• Mimari Proje

  Tamirci Architects

Projenin tasarım kararları; eğimle kurulan ilişki, geleneksel olanı kabul etme biçimi ve araçlardan yalıtılmış çevre düzeni şeklinde üç ana başlıkta derlenebilir. Sırasıyla irdelenmek istendiğinde, topografyanın %20’lere para neyimi ilk etapta zorlu bir parkur izlenimi oluştursa da konut bloklarının zemin üstü 3,4 kat opsiyonuyla arazinin doğal formunun kademelenmesine paralel, hiyerarşiyi ele almaktan kaçınan tavrı kamusallık ve mahremiyet dengesinin sağlanmasına katkıda bulunur. Eğimle kurulan bu uzlaşımcı yaklaşım; konu/sosyal donatı, konut/avlu, sosyal donatı/avlu ikilileri arasındaki ara yüzde ciddi bir potansiyeli tetikler. Geleneksel mimarinin projedeki yansıması olarak öne çıkan avlu sistemi konut birimlerinin topografyayla ilişkisindeki tavrı devam ettirir. Böylece doğal dokuyla yarışmayan tutum açık alanlarda da sürdürülür. Avlu sistemi kendini iki farklı ölçekte ifade eder. Bunlardan ilki makro ölçekte konut parsellerinin çeperlerini tutarak odaklarına sosyo kültürel donatıları almasıdır. Okul, kütüphane ve camiden oluşan bu merkezcil avlu mahalle kültürünün devamlılığını ve paydaş yaşamı önemseyen bir odak noktasını işaret eder. Mikro ölçekten bakıldığında da avlu sistemi her bir konut parselini tanımlayan ana unsur olmuştur. Benzer şekilde parsel sınırlarına yaslanan konut blokları mikro odaklarda komşuluk diyaloglarını destekleyen yeşil yavrular tanımlar. Avluların mahalle kültürünü yaşatmadaki iddiası birer yeşil boşluk olmanın ötesinde spor faaliyetlerini destekleyen birimler, oturma birimleri, çocuk oyun alanları ile işlevlendirilmesi ile desteklenir. Ana tasarım kararlarının üçüncüsü incelendiğinde, ilk ikisinin sentezinden ortaya çıkan bir kararla otopark ihtiyacının teraslanan avluların içine gizlenerek karşılanması dikkat çeker. Avlularda yaya konforunu yükselten açık alan kullanımını arttıran yaklaşım; işlevselliğin yanı sıra boşluğun estetiğini kuran bir tasarım ögesine dönüşür. Böylece araç yığını görüntüsünden korunan avlular etkileşime daha çok fırsat sağlar.

Konut yapılarının yalın mimari dili bir kez daha zengin peyzajı atıfta bulunur. Cephede dolaşım kovasını ve gömme balkonları vurgulayan renk farklılığı, bu elemanların değişen mimari karakterlerini ön plana çıkarır. Bununla beraber konutların organizasyon şemalarının ipuçları kendi kendini cephede gösterir. Çatıya sirayet eden peyzaj kurgusu benzer kademelenmeye çatı bitişlerinde de kurar. Müşterek kullanıma dayanan çatı bahçelerinin silueti topografyaya paralel bir duruş sergiler. Topoğrafyanın farklı kotlarında, farklı büyüklüklerde ve farklı kamusallık derecelerinde kendine yer bulan avlu kurgusu projeyi tepeden tırnağa örmüş olur.